Zelf de dingen willen doen is een groot goed. Toch vergissen we ons er steeds vaker in dat dit dan ook betekent dat je dingen alleen doet. Dat het een zwakte is als je hulp vraagt. Niets is minder waar.
We missen een gevoel van verbondenheid, verbinding en samen als we kiezen voor het zelf willen kunnen en niemand daarbij nodig hebben. En het gevolg is als je dan in een moeilijke situatie of crisis beland dan het je eigen falen is waardoor je hier terecht bent gekomen. En voordat je het weet zak je dieper weg.
Onze maatschappij wordt steeds individualistischer. Met daarbij een groei aan informatie die we steeds sneller moeten verwerken. We betalen hier dan met zijn allen ook een prijs voor, doordat er steeds meer onbehagen, verwarring, angst, depressie en burn-out ontstaat.
Ik geloof erin dat we allemaal gelijkwaardig zijn en dat iedereen zelf de antwoorden op de vragen die het leven je geeft in zich heeft. Maar dat het ook louterend, ondersteunend en verhelderend kan werken als iemand je helpt om de antwoorden boven water te krijgen. Waardoor je zelf kunt ontdekken wat je zou kunnen veranderen of versterken om je doel te bereiken.
Om naar jezelf te durven kijken moet je stevig in je schoenen staan. De confrontatie aangaan met je eigen gedrag, belemmeringen en levensthema’s. Er is kracht voor nodig om te kunnen werken aan je eigen inzichten en verbeterpunten. Er is moed voor nodig om vertrouwde manieren los te kunnen laten. En er is heel veel wil, verlangen en doorzettingsvermogen nodig om jezelf blijvend te veranderen.
Hoe fijn is het dan als er iemand is die je wil helpen om jezelf te zijn of te worden. Om je authentieke zelf aan te durven laten zien. Zodat je een heel mens kan zijn en in balans kunt functioneren.
Ik ben dankbaar voor de vrienden, coaches en therapeuten op mijn levenspad die me hebben laten ervaren hoe ontzettend krachtig het is als ik hulp vroeg. Om de dingen zelf aan te pakken, maar niet alleen.
Je leeft zelf je leven, maar je hoeft het niet alleen te doen.