Lyanna (43): ‘Ik weet het nog als de dag van gisteren. De buikpijn begon laat in de middag. Eerst dacht ik aan menstruatiepijn, maar dit ontwikkelde zich toch anders. Toen ik thuiskwam van mijn werk, werd de pijn alleen maar heviger. Gelukkig had ik onthouden dat pijn bij het indrukken van de rechterzij duidt op blindedarmontsteking. Dus toen ik dat voelde, heb ik direct de huisartsenpost gebeld.’
‘Eenmaal op de eerste hulp ging het voor mijn gevoel erg snel en tergend traag tegelijk. Mijn partner had me naar binnen geholpen, en voor ik het wist lag ik in een ziekenhuisbed. Als je me nu zou vragen hoe lang of kort ik daar heb gelegen, zou ik het je niet kunnen vertellen. Aan de ene kant weet ik tot in detail hoe de kamer eruit zag, wat ik aan had en hoe het rook, maar aan de andere kant heb ik geen idee wat er is gezegd en wanneer ik weg ben gehaald.’
‘Op het moment zelf heb ik nog beseft dat ik niet begreep waarom deze ervaring zo’n indruk op me maakte. Ik heb niet veel ervaring met ziekenhuizen, gelukkig, maar dat ik het als zo heftig zou ervaren, had ik niet verwacht. Het voelde voor mij erg onaangenaam dat ik het idee had geen zeggenschap over mijn lichaam te hebben. En ik schrok dat ik zo plotseling toch zó beroerd kon worden. Want een blindedarmontsteking ontwikkelt zich snel, en er moet snel worden ingegrepen.’
‘Nadat ik weer thuis was en aan de beterende hand, voelde ik me alleen niet geheel hersteld. Ik vond het lastig om met mijn partner te praten over mijn gevoelens, vond mezelf een aansteller. Maar ook was ik erg snel geprikkeld en ik kon niet veel hebben. Ik bracht veel tijd door in bed, en genas niet zo snel als ik wilde. Dat maakte mede dat ik me erg gejaagd voelde: ik wilde weer door. Loslaten en weer verder gaan. Maar dat lukte niet goed.’
Lyanna besloot ondersteuning te zoeken in de vorm van lichaamsgerichte traumatherapie. ‘Ik was het vertrouwen in mijn lijf een beetje kwijt, en miste de connectie met mijn lichaam. Daarom leek me dit erg zinvol. Ik kon de impact van de plotselinge operatie maar geen plek geven. Natuurlijk was ik erg ziek waardoor ik er met mijn hoofd niet bij was, en tijdens de operatie onder narcose. Erover praten bood me daarom niet voldoende hulp. Ik wist immers niet meer hoe en wat er precies gebeurd was.’
Maroesja Grabijn is lichaamsgericht therapeut en coach, en weet hoezeer lichaamsgerichte therapie kan helpen hierbij. ‘Wanneer je een traumatische gebeurtenis meemaakt, probeer je in eerste instantie te vechten, vluchten of bevriezen. In zulke gevallen kiest het lichaam voor een strategie die op dat moment het beste is’, legt Maroesja uit.
Maroesja vervolgt: ‘Deze strategie kan blijven doorgaan en zich vastzetten in het lichaam en het zenuwstelsel, ook wanneer de gebeurtenis voorbij is. Om hieruit te komen, is het erg belangrijk het lichaam te betrekken bij een traumabehandeling. Juist ook wanneer je je trauma niet in woorden kunt vatten, kun je het via je lichaam toch aanpakken. Lichaamsgerichte therapie biedt een veilige omgeving om in kleine stappen het trauma een plek te geven.’
Ieder mens reageert anders op een ervaring. En voor iedereen is het verschillend of een gebeurtenis traumatiserend is. Alles wat te snel, te veel, te plotseling of te overweldigend is, kan al traumatiserend zijn. Klachten die kunnen wijzen op trauma zijn onder meer:
Heb je last van een mentale of fysieke klacht? Als coach en lichaamsgericht therapeut is het mijn missie om jou te helpen begrijpen, voelen en ervaren dat je goed genoeg bent zoals je bent. Dat doe ik door mensen in staat te stellen kennis en ervaring vanuit het hoofd, lichaam en ervaring te combineren. Ik ben ervan overtuigd dat iedereen die stevige basis kan vinden, vergroten en meenemen in het dagelijkse leven. Benieuwd, of wil je meer weten over of je klachten misschien verholpen kunnen worden met lichaamsgerichte traumatherapie? Neem vrijblijvend contact op.